به حُرمت مادرش..

اول این شب ماه رمضان 

که شنیدم ماه نزول  رحـــــــــمت الهی ست..

 

زدم به دریا دل تنگی را که دخیل حرمی دورست..

امــام رضا گشود در را

در دل را..

 

گویی شنیده مُدام میخوانمش :

،

یـــا رئوف و  یـــا رئوف و یـــا رئوف

 

قسم دادم..

از همانها که نه نگوید،

شنیدم روی مادرش حسّاس است...

.

تو بگو کِه دل را زد  به امــامِ رضا 

و فوقع........؟

 

مُعجزه نه 

رضوی شدن 

ازین اشکها که برکت است........

حاجت روا شدن است.....

در انتظارم........ 

از حضرت رضــا

به حرمت مادرش...