اخراجِ با سرافرازی!

عِشقْ ؛

جُرم نابخشوده ایست 

نباشی 

و باشی 

 

باید عاشقت باشند، 

باید بخواهند تا عشق چه طرحی بخورد، 

باید عشق 

دیکته ی آنها باشد 

وگرنه میشوی مُجرم 

میشوی بیسواد 

میشوی از کلاس اخراج... 

و اگر عِشقْ نباشد ؛

متهم میکنند تو را به تمامِ آفات 

و از نابلدی هایت انشاء یی به بلندی تاریخ 

و پهناوری جُغرافیا مینویسند 

و در همهء عالم بازنشر میدهند!

بعد با ژست روشنفکری میایند میگویند به انتخاب همدیگر احترام بگذاریم..البته انتخابی که آنها برایمان کنند نه خود ما برای ما!