موشک کاهی

یک تا زدند 

دوباره یک تای دیگر

 

گفتند موشک درست میکنند از کاغذ،

موشک درست کردند پروازش دادند

آنوقت که اوفتاد 

 

لگدی زدند و رفتند...

 

هواپیما که سقوط کرد

انداختشان...

بد کرد که انتقام گرفت

اما انتقام یک بد دیگر

اگر به انتقام گرفتن باشد دیگر چیزی نمیماند که خوب باشد

اگر انتقام سادگی و خوبیت را میگیری

اول از خودت بگیر که بد کردی با خودت

یک مقوا هرگز تا نمیخورد

اما کاغذها را مچاله میکنند با هر نقطه ی سیاهی که خودشان زدند!

دفتر جانت را که به روی هرکه وا میکنی

با کاغذهای باطله امتحانش کن!

هر آنچه از تو میخواند می داند و بر تو مینویسد

انتقام زیادی خوب بودن است

برای آنان که فرق خوب و بد بودن را نمیدانند

و هرجا دفتری وا باشد

کاغذ میکَنند

آبی برایشان گرم شود

دَبه دَبه پُر میکنند

...

بَد نباش

اما برای همه لازم نیست خوب باشی

خوب باش اما خوبی با حماقت فرق دارد

حتی اگر خوبی میکنی و منتظر پاداشی

یا پشیمان میشوی

یا منت میگذاری

یا چهارجا پُز خوبیت را میدهی

خدایی تو دیگر کی هستی؟؟

خوب کی بودی تو؟

جون خودت!

دفترت را ببند هرکه سواد خواندن دارد که هرکتابی نمیخواند شاید هم نمیفهمد!

نگه

سراسیمه به سمت نور می دوم

دورادورم پرتگاهی از جنس تاریکی

نور میبینم..

هرچه میروم نمیرسم

سراسیمه تر میشوم

امّا به سرعت نور ایمان دارم 

من نوری مببینم 

از دووووووور

امّا بازتابش پیداست

سراسیمه تر می شوم 

به تو می رسم 

مرا نگهَم دار

_ خُدا  _

تیمار

باید تیمار دو دل باشم اینروزها 

و چیست؟

تیمار چشم بیماری

که انتظار میگِرْیَد 

به غربت شب های پاییز 

در اتهام سخت تنهاییِ زمستانی

چشمان به سیاهی رفته ام

از ریزش دار و ندار درختان

خواب میرود تا بهار

از فصل دلتنگی برای شکوه عاشقی

که فرق طلوع و غروب 

برای آن آمدن و نیامدن توست

پس از هر نگاهی که تو را میجوید

که هر فصلش خاطره ایست

می آید و می رود

می آید و دودل میشود

می رود و دل دل میکند

دلی که عاشق است

تیمار هر دو دل است

عشق اگر ماندنی باشد می آید 

چون دور نمیرود

تیمار کدام دل باشم اگر عاشق ندیدم؟

باید یک چیزهایی را برای همه تفهیم کنم که چیست

دلی که از بیماریِ خود به تیماری روی آورده.

قصه ی ابدی

یکی بود یکی نبود غیر از خُدا هیچکس نبود

قصّه ی عاشقی اینگونه بود

...  

و سالها انتظار نمیخواست

 

عِشق راستین یک انتظار ابدی می خواهد 

که ته نگیرد 

بجوش و خروش آید 

 

و بعد از پژمردن دِل 

نو شود دِل 

و شکوفه زندگانی بزند، گلهای سرخ آتشی را

گلهایی که هرگز نمی پژمرَد 

آدمهایی که همیشه برای هم صبر کنند

با هم پژمرده شوند هم

ورد عاشقی در هم بخوانند

و زنده کنند مُرده ی درون هم را

و حیرت جهانیان را به تماشا وادارد این قصه ی دو عاشق.

قصّه ی عاشقی پایان ندارد 

انتظارهایش صبوریهایش طولانی تر می شوند فقط چون عاشقی تا وقتی ادامه دارد قصه برای گفتن دارد و اگر عاشقی باشد نه چیزدیگر عشق منتهی بینهایتیست تا خدا..

به اتفاق بهار

بَهارْ 

خیالاتی بود 

که به اتفاق هم

آنرا به واقعیت تبدیل کردیم 

و نگران نشدیم همیشه بهار نباشد

زمستان و پاییز های سوزناکی گذراندیم و دوباره در راه داریم

..

ما فهمیدیم با عشق ممکن است در زمستان و پاییزها هم بماند بهارها 

ان شاء اللّٰه

جایَت

جای خالی یت تنگ می شود.             --> در دل.

و نیمکت خجالت می کشد.                -->از شکستن.

جای َت پُر شده!                            -->پُر از دلتنگی. 

نیمکت لَق میزند.                           -->از سنگینی.

گُلی بدستم داده ایی.                    -->که هنوز عطر تو را دارد.

دلم تنگ نمیشود.                          -->جای عشق را با عشق پُر میکنم.

گُلی دلم را خوشبو میکند.             -->که به شکستن عادت دارد.

تاریک تر از سایه ها

لطفاااا 

پُشتهـ خودت نمان!

خودت را بیرون بکش 

از زیر سایه ای غُبارآلود!

سِرّ

شاید سِر اینست

بحث تقدیر خُدا نیست اصلن

 

سِرّ عاشقی 

 

(عشق)     خُداست آخر 

باید پاک شد 

تا... عاشق

و همانچه که فرمود

زنان پاک برای مردان پاک و مردان پاک برای زنان پاک و...

عِطر نرگس

همه هستند فقط عِطر گُل نرگس نیست

و این 

یعنی هیچکسی اینجا نیست

اللّٰهم عجّل فرج

خاکستری

~خواستم دریا شوم

موج غمت غرقم کرد~

... 

به خاک نشستم تا

ته دریا رسیدم

خاکستر شدم

 

راستی بعد خاکستر چیست؟

قایقی خواهم ساخت با خاکسترها

خواهم زد در آب

به تو خواهم برگشت 

تا دلی سیر اشک بریزد باران

به دریا میزنم

به تو خواهم برگشت 

خاکی

که زده از دل خاک بیرون و

به هزار زمین خوردن مبتلا

اشکم را به چک چکه ی باران بیفزایم

دریایی میشوم

..
یا غرق میشوم و مروارید میگیرم

یا به ساحل میرسم و برمیخزم از دل خاک

روزی اگر باران نبارد از دل من

موجهای آب جنازه ام را برسانید

به این جزیره ی متروک دور افتاده از عشق
مجهزم به عشق ولی چه فایده

کشتی سوراخ است و ناخدا دارد افاده

موج هست و امواج یا غرقت میکنند 

یا عاشق و مجنونت میکنند

به تو برگشته ام از دل خاکی که دریایم کرد

و تو دریایی که غرقش بودم

تو کجایی که درون سینه دلم خاک میخورد

خاکی به اتهام خاکی بودنم

خون میکند دریا را به چشم من

من از خاکی بلند شدم که گرچه خاکی بود

ولی من از خاک ندیدم جز خاکستری

دل دریاست و گِل مالی حرامش کرد

اما جایی که آبی نیست باید بود ؛

خاکستری

 

عطف شعر:

(تو میتوانی انتخاب کنی دیگران این ور و آنورت کنند

یا

خودت دل به دریا بزنی و فرمان کشتی زندگیت را بدست بگیری

میل با خودت
انتخاب کن از اول 
،در ادامه ی مسیر مجبوری گاهی 
تا آخرش بروی
هر بار 
سر هر ایستگاه بمان
و اتمام حجت هایت را زیر ذره بین بگذار 
فقط یک راه است
که تو میتوانی بروی

راهی را که انتخاب میکنی قبل قدم اول به عاقبش فکر کن

و سعی کن درستترین راهی بدون هر حس احمقانه ایی انتخاب کنی

یآدت بآشد تاوان برگشت از مسیر نآدرست 

آنجا که مطلوب تو نیست
خیلی بهتر از تآوان همه ی مسیریست که

غرق نشدی و

غرقت کردند!

گاهی هم برخی باید راه نادرست را تجربه کنند

هرچند با پشیمانی

تا بعد که کار درست میکنند و راه درست میروند منتش روی هیچکس نباشد

اما انتخاب های اشتباهت را گردن هیچکس ننداز

هیچکس به اندازه ی خودت نمیتواند کاری برای تو کند

خودت را خودت این ور و آنور نکن

اگر میخواهی دل به دریا بزنی

دریایی شو تا غرق نشدی..)