مثل دو خط موازی کنار هم،،،، شاید شکستن ریل ها وصلمان کند
بهـ هم
ولی آنوقت یک قطار نابود میشود
هر کداممان راه خودمان را برویم،،
بهترست،
یک خط موازی می تواند انتخاب کند نابودی خودش یا یک قطار
سرنوشت را آیا میشود تغییر داد؟!
بله
خط ها را از حالت موازی درآورد
میگویی چطور؟
انسان که قطار نیست ریل نیست
برعکس منیّت است که نابودش میکند
ولی مجاز هم نیست تن به هر انتخابی دهد
بلکه دو انسان وقتی از من به ما میرسند
که با همان معادله با هم یکی شوند
که اگر نشوند هم را نابود میکنند
و مساله با انتخاب گزینه ی متشابه حل نمیشود
باید فرمول را بلد بود
چه ریاضی باشد و دلیلی برای نرسیدن ریل ها به هم چه فرمول رابطه و رساندن تفاهم انسان ها با هم چه در ارتباط با خدا که هرآنچه فرمود بما پشتش حکمتی بود و مصلحتی که نمیدانیم اما میتوانیم امتحانی و برحسب آزمون خطا انتخاب کنیم که یا سرمان به سنگ بخورد یا قضابَلا از سرمان رد شود یا مدبرانه از ذکاوتی که از حق در جانِ انسانیت است به انسان برسیم و انسانیت
این مثالی کوچک از اراده خدا در ماست و ما را مختار آفرید تا خودمان برای خودمان تصمیم بگیریم حال آنکه اراده ی خویش را وا مینهد و افسارش را به دست دیگری میدهد و هوسبازانه تصمیم میگیرد و خود را از اصالت عشق محروم میکند مثل قطاری ریلیست که هرچه برود هرچه با رقیبان بجنگد دیرتر میرسد و راه خود را ناهموار کرده است چون ندانسته از ابتدا بیراهه رفت و عاقبت کسی که خدا را صدا کند ولی مسیرش را جدا کند و با این نفاق بخواهد به مقصد برسد نرسد مگر مُرده بود و این گمراهیِ پی در پی را اگر افسار نکشد و یکجا متوقف نشود مز ویرانی آینده ی دیگری ندارد چون عشقی که انسان را از عاشق بودن به تعویق میندازد انسانی که نتواند جایگاه خودش را در زندگی پیدا کند و معیار و مقصودی مشخصی برای خود داشته باشد و اگر آن معیار و مقصود خلاف ذات او باشد بزودی او را جامیگذارد و نابسمانی اش را به خدا نسبت میدهد درحالیکه اگر هشیار میبود خدا هدایتش کرده بود!
و بِداردمان ان شاء اللّٰه.
