نوازشی

دَر می زنم به خانه ات 

انگار گشایشی ست 

هر چه دعا کردم 

ثوابش نوازشیست 

هم بار ِ نامِ دُختریت رامی کشد

هم قهر می کند با دنیا

آنگاه که برتنش نمایشی ست 

یادش افتاده بین عبور از خیابان 

نزدیکِ نماز ِ قضا 

الله اکبر ْ نیت می کند به سمت خدا، دلش چون شقایقیست 

در رنگهای مردم تک رنگ مشکی هست 

تنها 

اما خیالش جمع که رنگ عشق مادری ست

 

هروز که سپر پارچه ای میگیرد مقابل نامحرم

دلتنگ میشود 

و آه می کشد 

که در این نامِ سنگین 

چگونه وفادار مادر است؟

؟؟

مادر دخترست دیگر 

بهانه می گیرد 

به مادری ات سخت محتاج!  

مرحم چادر خاکی فقط نوازشیست! 

غیرخودمانی

نوشته ام نه بدنبال پاسخ 

دنبال خیال احساست 

بی پرده مینویسم حرف دل را و

پنهان میکنم پشت حیای نوشتارم..

ببینم حرف دل را که میگویند به دل راه دارد..

راه دارد ؟

میخوانی؟

#غیر_خودمانی به تو میگویم

شاید خودت بدانی

دل اگر یکیست

نه دلواپسی دارد

نه حرف دیگری

از خودمانی

از خودم

به چه آواز مشغولند این بام نشین ها 

ذکر قربت برای چه که تو اینجایی

هلهله شان غم است یا شادی؟

خداست؟؟!

میگویند خداست ولی خدا هم نیست که

راستی..

روز و شب ذکر تو می گویند 

میپرسند با اجازه؟

با اجازه کی؟

هر مُجازی هم اینگونه غیر مجازه

که نه میان کتابهایی

نه تفسیرها

تو در منی

و من تو

جانِ جانی من

میپرسم از تو؛

خودم را (از خودم)

همین اول بسم الله

دیگر کار از کار اُمّیدهای دنیا گذشته 

فقط مُعجِزه ایی می تواند کمکش کند 

از دست ما کاری ساخته نیست 

برایش دعا کنید

این حرفها دیگر فایده ایی ندارد

دل آدم هورری میریزد

:

آخرین جملاتی 

که از اول باید گفته بشود نه آخر 

امّید محل حضور خُداست

خُدا نه شیطان!

وسایل هم نیست

تنها اوست

نه این و آن دیگری

به هر امیدی بمانی هم

آخر به امید خدا میرسی

پس اولش برس

همین اوَّل بسم الله!

مثل رفیق بی کلک

مادر خودت باش

دستت را بده دست خودش..

امید بساز برای خودت

با خودَتِ خودش یک دل باش تا دلت را دل ببینی

و امیدی که از ب بسم الله تا الرحمن الرحیم را گفته باشی

به خُدا رسیده باشی!

خطای دید

🌸🌿🌸🌿🌸

 

خلل از این است که خدای را به نظر محبت نمی‌نگرند، به نظر علم می‌نگرند و به نظر معرفت و نظر فلسفه؛ نظر محبت، کار دیگر است.

 

🌸Shams#🌸

تشرف به داخل کعبه

سلام اینجا رو کی دیده 

؟

از همینجا دلاتون روونه کنید 

 

 

 

لَبَّیکَ،  اللّهُمَّ  لَبَّیکَ ،  لَبَّیکَ ، 

لا شَریکَ لَکَ لَبَّیکَ 

 

اِنَّ الحَمْدَ و النَّعمَتَ  لَکَ  و المُلْکَ، 

لا شَریکَ لَکَ لَبَّیکَ 

 

دعا کنیم برای همه که ما همه یکی و

همه اوییم

لبیک لک لبیک

جرعه ای چای نسترن

چای میوه نسترن 

دَم کشید بعد چهار ساعت! 

یکم زمان دَمش زیاد ولی مقوی و خُنکه 

دلم برات بِگه:

کنارمی که

ساعت میگذرد و همینقدر نمیدانم،

چقدر زیاد گذشت

اما عطرش میماند مثل عطر چای نسترن

که یادت را در وجودم تازه میکند

دوباره دم میگیرد در جانم مثل قلیان خمارآلود اما به رفاقت

هر چند ننوشم

هرچند نبینمت هرازگاهی یا مثل خیلی از دوستان مجازی که اصلا ندیدمشان ولی شاید روح هم را بارها در آغوش گرفته ایم

در اندیشه ایی که طعم خوش چای نسترن موردعلاقه ام فضای سکوت خانه دلمان را معطر میکند به صمیمت به دوستی

.

.

#به_یاد_نسترن_رفیق_قدیمی

این چای هزار بار برای من دلچسب تر میشود

بعلاوه کلی خاطره ازون نیمکتی که سرش دعوا بود و حالا چراشو هم من میدونم هم تو

هرکجا هستی یادت بخیر جانم♡♡

یادت نره جنب سوپرمارک عرشیا😉

ولی زود گذشت

کنار کسانیکه دوستشان داری نه که زمان زودبگذرد ولی اینقدر خوش گذشته که زمان از دستت رفته وگرنا زمان سرجای خودش است

جای نسترن دم کن

اگر کنار آنی که دوسش داری که چهارساعت سه سوت است ولی اگر نبود هم عطری که آن نسترن تو را در وجودت زنده ارزشش را دارد کمی معطل دم کشیدن این چای ایرانی و مقوی باشی!

گردباد

باد که میوزد همه کائنات جابه جا میشوند 

می هراسند 

به پناهگاه می روند حال آنکه باد تنها پناهگاه اوست

به کجا برود

؟؟؟؟

کاش دلها

هم با هر وزشی جابه جا شود

بریزد

تمام کینه ها را فراموش کند

و به پناهگاه خود برود حتی اگر باد باشد 

و اگر روزی برسد باد از گردباد فرار کند

بفهمد که چه ترسناک میشد وقتی میوزید 

و میراند

 

نمیگویم جبلّت را رها کن

بِوَز 

آهسته و پیوسته 

تا سوی دل کسی باشی

و تحسین کنند از یاد نسیم 

و به سراغت آیند آهسته و پیوسته بمانند 

تکیه دادن به باد آخرش افتادن است

وقتی هروقت دور یک چیز میچرخد..

لباسم را میتکانم

آن که می اندازد بدون شک خواهد افتاد

اگر بادست به گردباد

و اگر دل است از دل

از چشم

افتادنی میفتد

چون از پایه لق است

منم گردباد میشوم

تا در باد و بود گیر نکنم

به دور خودم میچرخم

همه ی بادها را با خودم به رقص درمیاورم

میچرخم و میچرخم و خالی میشوم از باد

از چیزهایی که متوفم کند

پیشی میگیرم به خود

دور از فراغت جهان

عاشقانه در آغوش خویش

آهسته نه اینبار طغیانگر

روز جهانی آب را قدر بدانیم!

امروز روز جهانی آب بود

روز آبی

که پشت سر کسی که نه روی دلم ریختم

که از خودش میرفت

و جا ماند

میان گلو و بُغض 

نمیدانست چه کند

حیف شد

اشکی از خشکسالیِ احساس،

در هوای بی آبی

از نفس خُشکید 

نمیدانم چه ربطی به روز جهانی آب داشت 

گفتم قدر آب بدانیم 

و نفسی که هر دم نگهش میدارد..

قدر عشق و احساسمان را بدانیم

و اصرافش نکنیم به پای هر که طلبید

اگر مایه ی حیات،

آب نیست که نیست

ولی اگر هست

باران که آمد

نگذارید از دست برود 

هیچکس برای حیات شما هیچ زحمتی نمیکشد 

جز خودِ شما 

خدا میداند شاید چیزی که از دست میدهید تاوان است یا خیرخواهیِ خدا

...

اما هر از دست دادنی دلیلی دارد

آب را هدر نده ولی باران هم رحمت خداست...

با خدا جاری باش...

و بساز تقدیرِ بارانیِ خویش را...

مبادا دست دستی خشکسالی دچار کنیم خود را

به سرزمینی که اگرچه تشنه است

ولی آفت است هرزست کویرست اصلا..

هرچه آب بریزی تو تمام میشوی و آن سیراب نه..

میزنم به دریایی که در دلم هست

و کاسه از دستم میفتد و آب میریزد

منی که تمام دریا را در دلم میریختم

چطور نفهمیدم در هر کاسه ایی جا نمیشود..

میشکند..که میشکاند دلم را..

نباید آب را هدر داد آبی که اینهمه باران باریده تا دریا نمیرد

حیف است در کویر کسی ریختن..

روح احساس(شایدم حسّاس)

بفهمید ای احساسات 

جریان داشته باشید 

نَفَس بکشید 

بایستید 

چادر بگذارید 

نگاه  نکنید 

احساسات 

مالِ رهگذر نیست 

مال کسی است که

وجودش را به شما میدهد بی هیچ ابایی 

 

مال کسی که روحش را و احساسش را خاضعانه تقدیم تان میکند

پس بایستید 

و نگران حرف مردم نباشید 

همرنگ خداوندی باشید

که تمام احساس شما از روحیست 

که او در شما دمید

احساسی را که حسّاس است به روحی که لمس کرده

و وقتی بی حس شدی نبودش را حس میکنی

روح پاکی که به تاریکی گراییده به بی حسّی مُحق است