حرفهای مردمی از جنس خودمان!

خدا انسان را آزاد آفرید

و به او اختیار داد

آزادی هم را نگیریم

چادر یا مُد روز

بی آرایش و با آرایش

بی سواد و تحصیلکرده ی دانشگاهی

..

قبل همه اینها؛

انسانیم،

درگیری بازی های بی ثمر

جز جنگ میان انسانها نیست

‌.

بهم عشق بورزیم

فارق از هر حاشیه ایی..

هر پوششی

هر مقامی

هر باوری

هر نژادی

و علی الخصوص هر جنسیتی

هر مذهب و سلوکی

هر بیانی

و خلاصه

هر تفاوتی..

نه در ظاهر که در حقیقت اینطور باشد،

معیار انسان بودن باشد

به رغم بی ضرر زیستن برای هر کسی هر چیزی هر موجودی هر دانه ی کوچکی...

وگرنه عاشق نیستیم..

دو روز دنیا تمام میشود 

آنوقت میمانیم و توشه ایی‌..

مثلِ خُدا عآشق شو!

راهِ عشق را باید رفت ؛

یا مثل شیرین تنها یا مثل فرهاد در راه یا مثل خسرو در تملک قصر یا مثل مجنون در کعبه یا مثل افلاطون عارفانه ایی در فلسفه یا مثل برخی با نگاه اول یا مثل شاعران رمانتیک یا مثل سنتی ها مجبوری یا مثل حیوانات غریزی یا مثل عروسک خیمه شب بازی کورکورانه یا مثل بچه ها کودکانه و بی غل و غش یا مثل مردگان در غار تنهایی یا مثل دیوانگان در رویای شاهزاده یا مثل مسالک در انزوای باطن یا مثل آگان در سرکوب یا مثل انسانهای کامل مبادی آداب یا مثل ایوب در صبر یا مثل بهلول در لودگی یا مثل شهدا در خون یا مثل پرهیزگاران در یاد خدا یا مثل پیرمرد پیرزنی عاشق و معشوق تا قبر !!

یا مثل خُدا ، نظاره گر ..

فریضه ی باطل

باید که جا بمانی در قلبم کمی بیشتر...

تا

فریضه ها باطل شود و 

یقین کنم که تنهایم..

آنقدر میخواهم با تو یکی شوم

تا

فقط

یک مَن از ما روی زمین تنها بماند...

آن خُسرو شیرین

دوست داشتن را باید چال کنند در قبر رویش حک کنند 

درغگو است

یک دروغ شیرین است ولی دل را میزند

دل شیرین را هم زد

شیرینی اش زندگی را شیرین نکرد

جز یک داستان تلخ که بجا ماند

نه شیرین شیرینِ عاشقی بود نه فرهادی آمد..

راه عشق را باید آمد و ماند

تیشه زدن ندارد

شیرینی پخش کردن ندارد

زندگی باید شیرین شود

عاشق باید بود 

تا به آن رسید

در راه عشق، عآشق هر که باشد،، فرهآد می شود 

وگرنه.. 

عشق را باید چال کنند در قبر،

رویش حک کننددروغ است 

 

عاشق همیشه فرهاد است چه فرهاد باشد یا نه..

چون عشق نامی ندارد.. 

فرهآد، هم مدتها گمنام بود و آنگاه که شیرین مُرد 

گفتند او فرهآد است 

عشق فقط فرهاد میشناسد فرقی نمیکند به چه نامی..

 عاشق، فرهاد است اگر نباشد هم

، میشود 

تا هر نامی که دارد عآشق باشد! 

فرهآد فقط یک نام بود

تا راستی ِ حرف را ثابت کند...

فرهادی که قِصِّه ی شیرین را تمام نکرد چه فرهادی...

خُسرو عاشق بود

بی تیشه ایی...

آسمانی دور

دل میسپارم بهـِ  خدا

 

دیگر از زمین رها شد دلم

،آسمانی مثل دور بودنت.... 

صلی اللّٰه علی قلب زینب الصّبور

زینبانه بآید صبوری کرد..

هر رنج

را

....کوله بار ِ تنهایی یک جمع را او بهـ دوش کشید.. 

و اگر هم به زیبایی نرسید.... 

زیبایی دید....

.....خُدا..

را

 

پُشت پرده ی همه ی تنهایی ها

که اگر او باشد 

کافیست.. 

چون که او محرم اسرار شود 

دلم به بودنش شلوغ گردد و دیگر تنها نشود

 

راز زیبایی، دیدن خداست 

وگرنه هیچ ماجرای ِ خوبی بدون او، خیر نشود 

 

بآید صبوری کرد، زینبانه 

تنها ، ماندن به پای ِ خالق ِ عشق، عشق است، صبوری هم شآید نشود 

 

کوله بارم سنگین است،، مثل ِ زینب سلام الله علیها..

از اینجای ماجرا، 

تا خدا را دیدم،

همه چیز برایم زیبا میشود.... 

 

به جز خُدا که محرم نیست فی قلبی

حوصله میکنم، 

دنیآ یک روز برای همیشه،، 

بهانه هایش تـــــــــمام می شود

 

صلی اللّٰه علی قلب ِ زینب الصّبور 

کنار همه تنها،

ولی،، او همه میشود 

 

صبر میکنم 

تاریخ دنیآ مگر چند روز است همه اش؟! 

حوصله میکنم، 

دنیآ یک روز برای همیشه،، 

بهانه هایش تـــــــــمام می شود زیبا میشود به چشم همه آن زیباییِ که پشت ابر سیاه از چشم دنیا میگِریَد..

و از آنروز یا شبی که مادرم سربند یا زینب را به سرم بست یا علی علی در این منزل امنم که همه چیزش زیباست..چون خدایش زیباست.

گفتگویی مفید!

دل پرسید چرا عاشق نمیشوی ای مدعی عشق

عقل گفتش به تمنّا رسیده ام... 

دل باز پرسید چه نسبتی ست مگر،میان عقل و عشق 

عقل گفت که عشق قبل رسیدن بتو 

از من گذشته است..

باز پرسید اینهمه مدعی 

که فراق میطلبند ز عشق کیستند؟ 

گفت عقل:

بین هوا و هوس، گهگاه حس دوست داشتن هم دارند..

عقل آمد جدا شود ز دل و

دل به تمنّا اوفتاد 

عقل اجازه خواست که برود 

تا عشق هیچگاه از او 

سقوط نکند

دل دلش نیامد از عقل جدا شود

عقل به عقل افتاد و خودش را به خواب زد

دل فکر کرد عقل از کار افتاد

عقلی که چنین عقلی دارد باید عاشق باشد!

 

 

فهم زندگی

زندگی یک (فهم) است؛

فکر زنجیر کنی یا پرواز، در همان خواهی (ماند)

ناشناس

بس

در شلوغی این شهر...

خاطره ات.. 

به اندازه ی لبخندی که بر لب مینشاند

به رد شدن از تمامِ ترافیک ها بس است مرا..

منتظرست

انتظار داری؟ 

،مَن فقط دعا میخوانم 

 

خُدآ زیاد،

منتظرت نمیگذارد 

 

[هنوز... استخوان به کارد،...نرسیده.. ]

انتظار داری؟

از من؟ 

 

،دعا بخوان 

خُدآ منتظرست 

تا تو انتظارش را به سر کنی.. 

منتظر توست 

تا بریزد در دستت، 

گوهرهای ِ اجابت را..