در راهِ مجلسِ روضه همه ی فکر و ذهنم همین بود؛
چه امام خوبی داریم
اولین باری که حضورش را در زندگی من نشان داد....
و با او همه ی آرزوهایم تمام شد.. اصلا وقتی پای او به میان زندگی آدم میاید معجزه میشود!
...باید به او بیشتر پناهنده شوی بیشتر و تاجایی که هیچ چیز دیگر بجز تنها حضور مقدسش قشنگ نیست.. همینجاست که حاجتت برآورده شده اگر حاجتت را دخیل او کنی و اعتماد کنی که صلاحت را میداند..
مگر میشود در پناه باشی و حالت روبراه نباشد؟ اصلا او هست که حال تو را خوب که نه عــالی کند! و چقدر رئوف بودنش را بی دریغ ثابت میکند..
من فقط باید به این فکر کنم تا چطور ظرفیتم را برای ظهور این باران های مهربانی های تندتند، قرار دهم
امام رضا براستی خورشید است، به قلبهای سرد و تاریک که جای هیچ امیدی نیست، می تابد
تابشی که غروبی در آن نیست
فقط باید به گوش باشی
باید آهوی بی پناه منزل امام همه ی مهربانی های جهان (امام رضا) باشی تا ببینی چطور در آغوشش میکشد
..
امام بچه آهوها..
تو آن قسمت مهربانی
که هر که تو را بفهمد
میفهمد ؛
مهربانی در هیچ کجای این عالم نیست
بچه آهوها تلف شده اند
تویی امام مهربانی ها ما هم آهوها
ضامن آهوی دلم باش..
کمتر از آهو که نیستم
ولی آهو آمدم
..
به تو میگویند امام رئوف
گفتند که هنوز چشم دوخته ام ؛
در حُروف یا رئوف
#یا_غَریبَ_الغُرَبا
#روضه_ها_همه_در_یک_کلام_(مهربانیِ_توست)