غریبه ای که غریبه را میخواند!

غریبه را ..،میخواندم،
او غریبه بود!
او میگفت از خودش،
..او خودش نبود!

عشق اینبار شده بود بازیچه ی دستِ یک عاشق..
پرسیدم..
ولی..،
کلمات از او نمیپرسیدند!
..



قلابی نبودند کلمه ها
کلمات تشدید دار بودند..،
تشدیدها ساکت بودند
..
کشیده نمیشدند..




بازی داده بود...،
دلش را..

ذوق ؛
زجّه میزد
التماس میکرد
اشک، جسم هم درگیر کرد
این شروعِ درگیریِ فریب دادن بود..

نه..
نباید از درد نوشت..
نا امیدی به جریان می افتد..
!



درد؛
فکر کردم پایان دارد..
اما....
آغازی بود برای پایانِ یک تن که از عشق صحبتش به میان درآمد


..،
جایِ حیرت نبود
او خودش نبود..
اشک ها چقدر بلند میخندیدند..

من به شنیدنش عادت کرده بودم
..
عشق اما..
هنوز در تکاپو بود
در حیرت بود
اما ..
درد..
امانش نداد..
عشق تا ابَد در حیرتِ عاشقان رسوا ماند!

عشق هست؛
انتقامی که آدم هایی که عاشق میشوند در آنها بوجود میاید
عشق هست..
متوقف..
مکث کرده..
و با تظاهر به بی هویتی ..راهش را عوض میکند..
و به همین راحتی
جای عشق و نفرت عوض میشود..
و خُدا..؛
پنهان است
از پُشتِ چهره ی مخوفِ
عاشقانِ بی دل!
#پناه_میبَرَم_به_عشق_نه_این_به_آن_عشق
#او_مدام_به_یاد_بنده_های_.....
هست....

 

 

غریبه را،میخواندم

 

امّا غریبگی ای وجود داشت..

 

هیچکس با خودش و هیچکس با او آشنا نبود..

غریبه ها وقتی هم را میخوانند..

برنمیگردنند..

میدانند غریبه هستند..

 

عشق ها میدانند آدم ها با آن غریبه اند

نمیایند..

 

 

امروزها

مثل جپعه های دلگیر

عشقشان را میخوانند و برنمیگردنند

چون منتظر یک غریبه ی دیگرند..

 

کلمات را تشدیددار خواندیم

ولی حواسمان به حرفهایمان نبود..

 

میگویم..آخرِ راهِ عشق یعنی وصل..

یعنی از عشق گُفتن..

تا زمانِ به جنون کشیده نشدن

و نابودی خویشتن..

هیچ عشقی در هیچ وجودی متولِّد نخواهد شُد

 

برای عاشق شدن و به عشق رسیدن

باید از مراحلی برای جان دادن گُذشت..

#عِشق_یک_مرگِ_نامرعی_ست_برای_برکنارشُدنِ_مُدَّعیان_برای_اینکه_عشق_سزاورار_عاشق_است_نه_غریبه_ای_که_خود_را_عاشق_مینامد!

 

باز هم التماس میکنم از معانیِ آشفته ی درد کشیده از حقیقت..

آنها باید دوام بیاورند..

در دُنیا،گنجشک ها را رنگ میکنند جای قناری غالب میکنند..

این شُد که همه فکر میکنند عشق یعنی حسرت و نرسیدن و رقابت

و آن را اسباب نفرتها و خشمهای خود میکنند

در حالیکه عشق توام هست با درد و عشق درد است که بِه سَر میرسد..

دردی که ناخالصی های ذات را که مانعِ تکاملِ عشق و اعلاعیت آنست از تن و روح بیرون میکشد

شفایی ست

که مُحال است دوایی غیر این دُرُست کارکرده باشد..!

 

 

و چه مینالی معشوق معشوق..!

در حالیکه او را نباید میخواندی

که خوب باشد ولی کافی نه

که باید شبیهش بود

و آنِ دِگر شُد از او.

#نسخه_کُلّی_تمامِ_عشق_ها

#نباید_از_درد_نوشت_درد_را_باید_(عشق)،_نوشت..!